Om 9u45 moesten we klaar staan beneden voor onze 2 daagse huskysafari. We kregen eerst nog een thermopak voor over onze skibroek en jas, en ik kreeg ook nog betere waterbestendige schoenen (achteraf bekeken waren die echt welkom). Als 2 michelinmannekes gingen we naar de kennels waar al 3 huskysledes stonden te wachten :)! We maakten kennis met Juha (onze gids) en kregen eerst nog een beetje uitleg over hoe we moeten sturen en vooral remmen ;). Juha is een echt ‘houthakkerstype’, zo’n beetje een ‘wildernisman’ met een serieus buikske en verwilderd haar ;). Veel van zeg is hij niet, voornamelijk doordat hij heel gebrekkig Engels spreekt. ’t Was pas na een tijdje dat we door hadden dat Juha de eigenaar is van het guesthouse…
We hadden elk onze eigen slee die wordt voortgetrokken door 6 husky’s. Jijzelf staat recht achteraan op de slee met de benen open en in het midden heb je een rem. Wanneer je de rem loslaat, beginnen die husky’s te rennen als gekken, eigenlijk best wel eng de eerste 5 minuten. Het pad startte door het bos en de husky’s zouden je er los doorheen trekken (zonder rekening te houden dat er een slee achter hen hangt ;)). Dus bijsturen met je eigen gewicht en af en toe remmen was wel nodig :). En als je remde, keken sommige husky’s soms achterom met een blik van: allé, moet dat nu?! 😉
Na een 30tal kilometer stopten we voor de lunch. Eerst gaven we de honden een snack (stuk mega worst) en daarna maakte Juha een kampvuur om lekkere zalmsoep te maken. Water in de pot boven het vuur, bouillonblokje erbij, soepgroentjes erin, beetje room en dan de verse stukken zalm erbij en je hebt een heerlijk soepje midden in het bos :). ’t Was zalig zitten rond het vuur en de warmte deed deugd. Al was het niet koud, rond het vriespunt. Ideaal voor ons, maar warm voor de honden want die zweten nogal door het rennen. Ze likken regelmatig eens aan de sneeuw en als we even stoppen, wentelen ze zich diep in de sneeuw om af te koelen.
We dronken nog een theetje en erna zetten we onze tocht verder. Van zodra de husky’s Juha aanstalten zien maken om te vertrekken, gaan ze als gekken tekeer: mega geblaf met ontblote tanden en trekken aan de touwen, niet normaal. Om schrik van te krijgen ;). Maar zodra ze beginnen lopen, keert de rust en stilte terug en hoor je niets meer, enkel je eigen slee op het ijs en de hijgende husky’s…
We gleden afwisselend verder langs bossen en uitgestrekte bevroren meren terwijl het af en toe licht sneeuwde….zalig, de stilte en het gevoel van vrijheid in de witte ‘wildernis’. Het deed ons soms denken aan filmscènes uit de nieuwste film van Quentin Tarantino, ‘The Hateful Eight’.
Na nog een 20tal kilometer kwamen we rond 16u15 aan bij de blokhutten. Eerst moesten we onze husky’s nog losmaken en elk in hun hokje steken. De cabins worden verlicht door wind- en zonne-energie. Stromend water is er niet. We gingen om water in de waterput op het meer (een uitgehouwen gat in het ijs met een deksel erop). Na een aantal keren op en af lopen met onze emmertjes, begon de ton redelijk gevuld te raken. Het water wordt verzameld in de saunaruimte. Daar staat ook een ketel water die verwarmd wordt via een kachel.
We zitten eigenlijk op een eiland in het Inarimeer. In de winter enkel te bereiken via slee of scooter en in de zomer enkel per bootje.
We dronken nog een theetje met een namaak oreokoekje 🙂 om op te warmen en dan gingen we de honden eten geven: beikes, vuil boeltje eigenlijk… een mix van droge voeding en iets dat op spaghettisaus lijkt, maar stinkt en plakt…
Als alles gedaan was, zei Juha dat hij eerst in de sauna ging en nadien het eten ging maken…nadien was het aan onze beurt. Na een uurtje zweten en te hebben gedoucht via emmers en potjes water uit de ton, roken we al dat het eten klaar was, mmm :)! 2 keer raden wat de pot schafte ;), ’t zelfde als gisteren, rendier, haha! Maar eerlijk gezegd veel lekkerder, ’t was beter gekruid en het was zalig zitten met de warmte van het haardvuur…juist spijtig dat we niet veel konden praten met Juha, want die verstond ons vaak niet goed :). Na het eten, maakte Juha nog wat zalm voor morgenvroeg bij het ontbijt: een verse volledige zalmmoot (11euro/kg hier!) kruiden met peper, een soeplepel suiker en insmeren met grof zeezout. Een nachtje laten rusten in de koelte en dan het zeezout eraf halen en kruiden met dille en rode pepertjes: mmm!!
Na het eten, volgt de afwas natuurlijk ;). Dat deden we ook in de saunaruimte met water uit de ton. ’t Was ondertussen al rond half 10 en na een halfuurtje hielden we het voor bekeken en doken we in onze slaapzakken, wij in het ene kamertje, Juha in het andere ;).
Ik hoorde Juha al redelijk vroeg opstaan (rond 6u30) maar wij kwamen pas uit onze slaapzak rond 7u45 want om 8u gingen we ontbijten. Vroeger hoeft niet, ’t wordt pas echt klaar rond 9uur.
Het had ’s nachts gesneeuwd, dus toen we opstonden, zag alles eruit als een echt sprookjeslandschap! De sneeuw op de bomen is zo zo mooi, dat verveelt echt niet…;).
Nadat we de husky’s hun harnas terug hadden aangedaan en hadden vastgemaakt aan de slee én aan elkaar, vertrokken we terug rond 10u richting Ivalo.
Het begon terug lichtjes te sneeuwen en we genoten uren volop van de weidse vlakten, de stilte, de prachtige landschappen….super!
We lunchten terug op een plekje waar Juha een kampvuur maakte. Deze keer: rendiersoep (met de overschot van gisteren ;). ’t Smaakte alweer…
Na de lunch, reden we nog een goed uurtje verder tot we terug bij de huskyboerderij kwamen rond 15u30…de husky’s terug uit hun harnas halen en ze terug naar hun gepersonaliseerd huisje brengen…hoe Juha het doet om alle 140 husky’s te onderscheiden en met naam te benoemen, we weten het niet ;)…
’t Was zonder meer een zalige unieke ervaring! Duur, dat wel, maar daar denken we niet aan ;), ’t was dé max!!
Na het avondeten hadden we nog een hele gezellige babbel met één van de Zuid-Afrikaanse madammen. Daarna deden we nog een sauna-tje en we checkten ook regelmatig de lucht/wolkenbeelden in de hoop het noorderlicht (nog) eens te zien. Er kwamen even opklaringen aan, dus iedereen snelde naar buiten :)…we wachtten en babbelden er nog een uurtje met de andere gasten terwijl het noorderlicht af en toe kwam piepen…